آقا فرمود من از جدم رسول خدا شنیدم اگر کسی دنبال کار یک بیچاره‌ای بره خداوند ثواب ۹ هزار سال عبادت را به او می‌دهد که روزهایش را به روزه و شب‌هایش را به عبادت بوده باشد
(آیت الله بهجت : ای کاش می دانستیم، زود خوابیدن در شب و بیداری قبل از اذان صبح تا طلوع آفتاب چه فواید جسمی و دنیوی، معنوی و روحی بی شماری دارد!) حضرت یعقوب در حق پسران خود همان لحظه دعا نکرد و آن را برای سحر نگهداشت درحالیکه مستجاب الدعوه بود. در سحر عنایاتی می شود که هم دنیا و هم آخرت فرد را تضمین می کند.
آقاسید عبدالکریم کشمیری میفرمودند : سالک که آخر شب و بین الطلوعین بیدار نباشد به جایی نمی رسد؛ هزار سال هم زحمت بکشد فایده ندارد این دستور اساسی است. از دیگر عرفا همچون آیت الله سیدحسن عاملی آمده است که به انسان هرچه میدهند در بین الطلوعین می دهند چراکه روزی را در ثلث آخر شب (یک ساعت مانده به نماز صبح) و بین الطلوعین (بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب) پخش می کنند ...
آیت الله بهجت معتقد بود که در روابط خانوادگی جواب دادن یا رو کم کردن باید به صورت کلی کنار گذاشته شود و اینکار هیچ ثمری ندارد برخورد کردن اقتضای طبیعت حیوانی است اگر آن یک شاخ زد این هم باید یکی دوشاخ بزند این طبیعت حیوانی است. حجت الاسلام و المسلمین حاج آقای قرائتی می فرمودند : خدا در قرآن فرموده ما دو دریا را در کنار هم نگهداشتیم یکی شور و یکی شیرین ....
آیت الله بهجت : از عالمی پرسیدند بالاترین وزنه چند کیلو است که یه نفر بزنه و بهش بگن پهلوان گفت بالاترین وزنه یه پتوی 1 کیلویی است که هنگام نماز صبح بتواند از روی خود بلند کند
آیت الله فاطمی نیا : هرکسی که به او چیز داده اند در ساعات سحر داده اند؛ کسی که در دل شب برای مناجات با محبوب ازلی و خواندن نماز بلند می شود زائر خداوند است. ساعات سحری ثلت آخر شب تا طلوع خورشیده است. برای مثال یکساعت قبل از نماز صبح بیدار شوی و نماز شب بخوانی سپس وقت اذان نماز صبح ات رو به جای بیاری و...
چه خوب است انسان عبادت و کار خیر انجام دهد و بگوید : کاری نکردم؛ اما کار نیک و خوبی که از دیگران دید بگوید چقدر کار بزرگی انجام داده است. این یعنی دور از عُجب و تکبر بودن این یعنی خاضع شدن، این افتادگی انسان را بالا می کشد.
آیت الله مجتهدی تهرانی : کسی که به پدر و مادرش بی احترامی کند و به آنها ترش رویی کرده یا تلخ جوابشان را بدهد؛ خیر از دنیا و آخرت نمی بیند. پیرمردی بود که حدود 90 سال عمر کرد؛ اما نه بچه ای داشت و نه خانه و زندگی ای. خیلی با فلاکت زندگی کرد. من شنیدم که پدر این آدم او را در جوانی نفرین کرده و گفته بود: امیدوارم صاحب زن و بچه و خانه و زندگی نشوی