آیت الله قاضی فرمودند : هرکس نمازش را اول وقت خواند و به مقامات نرسید مرا لعنت کند؛ نماز را بازاری به جا نیاورید؛ اگر نماز حفظ شود همه چیزتان حفظ می شود. از شاگرد ایشان آیت الله العظمی بهجت پرسیدند منظور استاد شما آقای قاضی نمازهای با حضور قلب و خضوع و خشوع بود ؟!؟! ایشان بلافاصله جواب دادند نه؛ همین نمازهای معمولی را کسی در اول وقت مقید باشد به نماز عالی می رسد و هرکه به نماز عالی برسد به مقامات عالی هم می رسد.
سید علی قاضی طباطبایی که در سال های 1248 تا 1325 خورشیدی می زیستند ایشان فقیه، حکیم و عارف شیعه سده سیزده و چهارده خورشیدی بودن که در تبریز از یک خانواده مذهبی به دنیا آمدند. ایشان در 23 سالگی عازم نجف و در 27 سالگی به درجه اجتهاد رسید. استاد علمای بزرگی همچون آیت الله بهجت، علامه طباطبایی، آقای خویی، آقای دستغیب و دیگر شاگردان بودند. ایشان از جمله عرفایی بودند که به علوم غریبه و چشم برزخی و دیگر مقامات عرفانی دست یافته بودند.
از جمله اساتید این بزرگوار : فاضل شربیانی، شیخ محمد ممقانی، شیخ فتح‌الله شریعت و آخوند خراسانی، شیخ محمد بهاری و سید احمد کربلایی که هر دو از شاگردان ملا حسینقلی همدانی بودند؛ مکارم اخلاق و علوم عرفانی آموخت.
از جمله شاگردان این بزرگوار : سید عبدالاعلی سبزواری – محمدتقی بهجت – حسنعلی نجابت شیرازی – سید عبدالحسین دستغیب – سید محمدحسین طباطبایی – سید هاشم حداد – شیخ عباس قوچانی – محمدتقی آملی – علی‌محمد بروجردی – حسن مصطفوی – سید محمدحسن الهی طباطبایی – سید ابوالقاسم خویی – سید عبدالکریم رضوی کشمیری – سید عباس کاشانی – علی اکبر برهان – میرزا علی اکبر مرندی
