معلم اخلاق آیت الله مجتهدی تهرانی می فرمودند : وضو می گیری؛ اما در این حال اسراف می کنی، نماز میخوانی اما با برادرت قطع رابطه می کنی، روزه می گیری اما غیبت هم می کنی، صدقه می دهی اما منت می گذاری، بر پیامبر و آلش صلوات می فرستی اما بدخلقی می کنی، دست نگهدار باباجان ثواب هایت را در کیسه سوراخ نریز
به دستور خداوند اعمال نیک انسان ها با انجام سیئه و گناه تبدیل به اعمال سوخته و تباه می شود؛ و مومن به تصور اینکه کلی آذوقه دارد و آن آذوقه در آن دنیا دستش را می گیرد، از دنیا می رود غافل از آنکه هیچ اعمال مثبتی در کارنامه جمع نشده که هیچ اعمال خراب هم به جای آنها نوشته شده. راهکاری که برای جلوگیری از حبط شدن اعمال گفته می شود دائم الذکر بودن به اذکاری مثل ذکر اعلای استغفار است. چراکه انسان سریع میتواند بعد از خطا استغفار کرده و از خداوند طلب بخشش نماید بنابراین آن حبوط از بین می رود به شرط آنکه مومن از اعمال خود قلبا پشیمان شود.
حضرت مولوی در این شعر قیامت کرده :
اول ای جان دفع شر موش کن – وانگهان در جمع گندم جوش کن – موش تا انبار ما حفره زدست – و از فنش انبار ما ویران شدست – گر نه موشی دزد در انبار ماست – گندم اعمال چل ساله کجاست؟ – ریزهریزه صدق هر روزه چرا – جمع میناید درین انبار ما